Locatie

ONZE LOCATIE

DWARSGRACHT

Net als Belt-Schutsloot is ook Dwarsgracht één van de waterdorpen. Tot nog niet zo lang geleden vervoerden de laatste boeren van Dwarsgracht hun koeien per boot, op de ‘bok’, naar de wei. In de zomer worden ook hier, net als in de andere waterdorpen, de jaarlijkse gondelvaarten gehouden! Samen met het andere waterdorp Belt-Schutsloot is Dwarsgracht één van de zusjes van het meest bekende dorp in de regio; Giethoorn. De karakteristiek van Giethoorn is terug te vinden in het water met vele zijslootjes en vonders en de talloze houten bruggetjes. Aan de waterkant de rietgedekte huizen met kenmerkende kameelrugdaken. Verwijzend naar de agrarische achtergrond van de eerdere bewoners. Dwarsgracht ligt aan gelijknamige vaarwater dat loopt van de Beulakerwijde naar Thijssengracht. Per bootje is het dorp van vele kanten goed bereikbaar. Wandelaars en fietsers nemen het beroemde pontje van Jonen. Slechts één weg biedt toegang per auto. Deze eindigt in een parkeerterrein van waar de benenwagen het volgende middel van vervoer zal zijn.

GIETHOORN

In dit waterdorp gaan stilte en een prachtige omliggende natuur samen met watersportplezier. Je vaart, fietst of schaatst (!) zo naar één van de vele café-restaurants aan het water. Of glijd met een authentieke punter door de grachten van Giethoorn. In een (zeil)punter word je voortgeduwd met een punterboom. In Giethoorn zijn nog twee scheepstimmerwerven die de originele Gieterse punter en andere platbodems bouwen. Tip: breng een bezoek aan de sprookjesachtige gondelvaart! Het leven van ooit lijkt zich nog steeds af te spiegelen in de Dorpsgracht. De tijd dat alles over water ging. Vervoer met punters en pramen. De boer met z’n vee en het hooi, de postbode en de bakker. De gracht met aan weerszijden rietgedekte boerderijtjes was een levensader. Zo is het nog steeds. Het water, de bruggetjes en de vonders in het fiets- en voetpad geven Giethoorn de karakteristiek van Venetië. In de dorpsgracht snorren de bootjes geruisloos voorbij het Binnenpad. Op de terrassen tinkelen de glazen en de deuren van de musea en galeries staan wagenwijd open.

NATIONAAL PARK WEERRIBBEN-WIEDEN

De Weerribben-Wieden is een samenhangend gebied met een gemeenschappelijk verhaal. Een cultuurhistorisch verhaal. Het is het verhaal van een gebied dat gemaakt is door mensen, met bloed, zweet en tranen. Ontstaan door vervening, turfwinning, overstromingen, stuwwallen, weren, ribben en wieden. Met vele cultuur-historische plaatsen en Nationaal Park Weerribben-Wieden. Het verkennen van het gebied is een ontdekkingsreis, waardoor je ook Nederland en de Nederlanders beter leert kennen. Het centrale thema is de geschiedenis van de vervening, de overlevingsstrijd van mensen en de bijzondere natuur die onder invloed van mensenhanden is ontstaan. Weerribben-Wieden is ontstaan door mensenhanden. Een cultuurlandschap. Vanaf het midden van de 16e eeuw gingen de verveners aan de slag. De natte veenbagger werd gedroogd op smalle stroken land, de zogenaamde ribben. Zo ontstond het rechthoekige landschapsmodel van veengaten (weren) en ribben (legakkers) die werden gebruikt om het veen te drogen en te vervoeren. Te intensieve vervening zorgde in De Wieden voor te smalle legakkers die onder invloed van wind en golven werden weggeslagen en zo meren (wieden) vormden. De Weerribben bleef dat lot bespaard. Na het stoppen van de vervening in de 20e eeuw restte een uniek natuurgebied als erfenis van de verveners. De plaatselijke bevolking schakelde geleidelijk over op riet- en hooilandbeheer.